Менинг эски дугонам Анна Ваганян мактаб давридаёқ саёҳат қилишни ёқтирар эди. Ўқувчилик пайтида турли давлатларда бўлиб, ҳаттоки Европадан бизга қизиқарли совғалар – шиша идиш ичидаги рангли қум, тикилган салфеткалар ва шу кабиларни олиб келарди. Ҳозир у АҚШда ва Tatil.uz мақолаларини кузатиб бормоқда. Бугун унинг ўзи ҳам блогимизнинг меҳмони.

Манхэттен – бу Нью-Йорк маркази ва АҚШнинг ташриф қоғози. Бу тарих, замонавийлик ва қаергадир шошаётган одамлар. Бу маданиятлар уйғунлиги. Бу воқеалар турли-туманлиги. Бу сен дарҳол тушиб ва кўникиб қоладиган ҳаёт тарзи.

Манхэттен – бу баланд иморатлар ва кўплаб офислар, бу деразадан Нью-Йоркнинг бир туманида жойлашган кичкина оламни қаҳва ичган ҳолда томоша қилувчи минглаб одамлар.

Манхэттен – бу сен асосий ролни ижро этаётган кинодек. Олисга назар соласан, кўчаларни юриб, у ерда «Нью-Йоркдаги куз», мана бу ерда эса «Уйда ёлғиз» фильми суратга олинганлигини тушуниб етасан.

Манхэттен – бу ажойиб манзара. Бу бўғоз, кўрфаз ва албатта, Гудзон.

Манхэттен айниқса тунда гўзал, бу пайтда сен нур сочаётган осмонўпар бинолар тароватидан баҳра оласан, шаҳар ғала-ғовурининг бир бўлаги эканлигингдан шодланасан, юрагингдаги ажиб туйғу бинолар ёруғлигидан янада кучга тўлаётгандек бўлади.

Манхэттен – ҳар хил, агар унга турли тарафдан назар солсанг. Бугун биз унга фақатгина бир ракурсдан назар ташладик. Бироқ 102-қават деразасидан туриб ҳам уни ҳис қилиш, тушуниш ва ҳатто... севиб қолиш мумкин.